Diagnostyka chorób serca
Diagnostyka chorób serca przebiega najczęściej w kilku etapach i obejmuje najróżniejsze metody. Obok ukierunkowanego wywiadu chorobowego prowadzonego przez lekarza już badanie fizykalne, jak osłuchanie stetoskopem, łącznie z pomiarem ciśnienia, może wskazać na możliwą chorobę serca.
Nieinwazyjne procedury diagnostyczne:
Badania krwi
W przypadku niektórych chorób takich jak zawał serca czy niewydolność serca można dokonać analizy specyficznych dla danej choroby markerów w krwi, na których niekiedy da się oprzeć rokowania choroby. W przypadku bakteryjnych zapaleń zastawek posiewy krwi mogą dostarczyć informacji na temat występujących czynników chorobotwórczych.
Tomografia komputerowa
Ta procedura odgrywa centralną rolę, kiedy konieczne jest, jak przykładowo przed operacją lub w przypadku guzów w klatce piersiowej, uzyskanie precyzyjnych obrazów przekrojowych struktur anatomicznych i wzajemnych zależności. Przy użyciu tej metody w połączeniu z podaniem środka cieniującego możliwe jest dokładniejsze zobrazowanie naczyń krwionośnych.
Echokardiografia
Badanie za pomocą ultradźwięków daje specyficzny obraz struktury serca i jego funkcji. Dzięki tej nieodzownej dla kardiologii procedurze można przykładowo ocenić rodzaj i skalę niewydolności serca, wady zastawkowej serca czy też ubytku przegrody międzyprzedsionkowej oraz kontrolować ich przebieg.
Elektrokardiogram
Centralnym i prostym krokiem w diagnostyce jest mierzenie aktywności bioelektrycznej serca za pomocą elektrokardiogramu. Nie tylko ostry zawał serca jest widoczny na EKG. Także przewlekłe zaburzenia ukrwienia serca czy zaburzenia rytmu serca mogą zostać rozpoznane dzięki wykonaniu EKG spoczynkowego, wysiłkowego czy też badania EKG metodą Holtera.
Tomografia rezonansu magnetycznego
Tomografia rezonansu magnetycznego układu sercowo-naczyniowego (NMR) należy do najważniejszych nieinwazyjnych sposobów diagnozowania. Jest to dobra metoda do obrazowania procesów przebiegających w sercu, jak również do różnicowania tkanek oraz do oceny ich funkcji.
Scyntygrafia mięśnia sercowego
Kolejną specjalną procedurą obrazowania jest tak zwana scyntygrafia mięśnia sercowego, która przeprowadzana jest przy użyciu znaczników promieniotwórczych i która umożliwia analizę ukrwienia i witalności mięśnia sercowego, przykładowo przy podejrzeniu o chorobę niedokrwienną serca.
Spiroergometria
Spiroergometria polega na pomiarze gazów oddechowych podczas wysiłku fizycznego, przez co możliwe jest ocenienie wydolności fizycznej. Stanowi pomoc przy badaniu ograniczeń wydolności i szacowaniu stopnia ciężkości choroby serca.
Telemetria
Telemetria jako nadzór w czasie rzeczywistym jest procedurą nadającą się do zapisu rytmu serca za pomocą EKG oraz identyfikowania i potwierdzania zaburzeń rytmu serca. Umożliwia ona podjęcie kolejnych kroków terapeutycznych.
Inwazyjne procedury diagnostyczne
Badania z wykorzystaniem cewników
W kardiologii wybitną pozycję zajmują metody badań z wykorzystaniem cewników, które służą zarówno diagnostyce a także często jednocześnie leczeniu schorzeń serca. Przykład tego stanowi tak zwana angiografia.
Pomiar ciśnienia wewnątrz tętnic wieńcowych
Pod pojęciem pomiaru ciśnienia wewnątrz tętnic wieńcowych rozumiemy bezpośredni pomiar ciśnienia krwi w tętnicach wieńcowych. W ten sposób można dokładnie zanalizować, jak bardzo ograniczony jest przepływ krwi w zwężonym naczyniu.
Ultrasonografia wewnątrznaczyniowa (IVUS)
Przy ultrasonografii wewnątrznaczyniowej do naczyń wieńcowych wprowadzana jest techniką cewnikowania sonda ultradźwiękowa i naczynia wieńcowe są badane za pomocą ultradźwięków, zwanych również sonografią.
Koronarografia
Koronarografia jest specjalną formą badania rentgenowskiego, pozwalającego na zobrazowanie naczyń wieńcowych. Do naczyń wieńcowych wprowadza się poprzez cewnik środek cieniujący, a za pomocą promieni rentgenowskich naczynia stają się widoczne.
